Jeden z najbardziej znanych czeskich reżyserów młodego pokolenia. Spadkobierca czeskiego surrealizmu. Studiował scenopisarstwo w prestiżowej FAMU, Praskiej Szkole Filmowej. Na początku lat dziewięćdziesiątych był scenarzystą w wytwórni filmowej Barrandov, zrobił dla londyńskiej BBC niespełna godzinny program, zatytułowany Czech Mate ("Czech Mat"). Wkrótce potem czeska telewizja wyprodukowała cztery filmy na podstawie jego scenariuszy. Jako reżyser, Zelenka debiutował w 1993 telewizyjną mistyfikacją Visací zámek 1982-2007. Kinowy debiut Zelenki, Mnága - happy end (1996) był pokazywany w Czechach, Niemczech i w Holandii, zdobył prestiżowe nagrody filmowe w Cottbus i Pilznie, a także... przysporzył nieoczekiwanej popularności niszowej grupie muzycznej, której - częściowo zmyślone - dzieje były tematem filmu. Kolejny film, Guzikowcy (1997) stał się w czeskim kinie wydarzeniem dekady, a Samotni (2000), wyreżyserowani na podstawie scenariusza Zelenki przez Davida Ondřička, otrzymali m. in. nagrodę publiczności na festiwalach w Warszawie i w Salonikach, nagrodę FIPRESCI oraz Jury Ekumenicznego Festiwalu w Mannheim. Największym jednak sukcesem Zelenki, także kasowym, był jego Rok diabła (2002), opowieść o Jaromírze Nohavicy, bardzie z Czeskiego Cieszyna: Nohavica, tak, jak poprzednio muzycy z Mnági, stał się słynny w całym świecie. W ostatnim czasie przeniósł na ekran swoją własną sztukę Opowieści o zwyczajnym szaleństwie.

Już podczas studiów Zelenka pisał scenariusze dla swojego kolegi z roku, Jana Hrebejka: Co vsechno chcete vedet o sexu a bojíte se to prozít (1988), L. P. 1948 (1989) i Nedelejte nic, pokud k tomu nemáte vázný duvod (1991).

Dużo skromniejsza jest aktywność teatralna Petra Zelenki. Opowieści o zwyczajnym szaleństwie zamówił w 2001 roku i w reżyserii autora wystawił Teatr Dejvicki w Pradze, gdzie sztuka do dziś pozostaje na afiszu. Przetłumaczono ją i zagrano m. in. w Anglii, Japonii, Rosji, Serbii, na Węgrzech, Słowacji i w Polsce. Na początku 2004 roku Petr Zelenka wyreżyserował w Bratysławie jeszcze jedną własną sztukę, zatytułowaną Odchody vlakov (Odjazdy pociągów), napisaną na podstawie jednoaktówki Michaela Frayna Chinamen z 1970 roku.

Akcja "Braci Karamazow" (2008), najnowszego filmu Zelenki, rozgrywa się we współczesnej Polsce. Do Krakowa przyjeżdża zespół praskich aktorów z reżyserem przedstawienia (Roman Luknár) na czele, żeby podczas alternatywnego festiwalu w nietradycyjnej przestrzeni stalowni wystawić sceniczną adaptację dzieła Dostojewskiego "Bracia Karamazow". Sztuka teatralna, której podstawą jest dochodzenie w sprawie ojcobójstwa, opowiada historię rozpustnika i cynika Fiodora Karamazowa (Ivan Trojan) i jego czterech synów - gwałtownego Dymitra (David Novotný), intelektualisty Iwana (Igor Chmela), pokornego Aloszy (Martin Mysička) i nieślubnego syna Smierdiakowa (Radek Holub). O zabicie ojca i sprzeniewierzenie pieniędzy zostaje oskarżony najstarszy syn Dymitr. W historię wplątane są także dwie kobiety - namiętna Gruszeńka (Lenka Krobotová) i cnotliwa Katarzyna (Michaela Badinková). W dramacie teatralnym, naładowanym emocjami - miłością, zazdrością, nienawiścią, stawia się kwestie wiary, nieśmiertelności i zbawienia ludzkiej duszy. Jest tu wprowadzony temat szukania Boga, dążenie, żeby udowodnić lub odrzucić jego istnienie. Jest z tym połączona refleksja, że o ile Bóg nie istnieje, wszystko jest dozwolone.

Spotkanie z Petrem Zelenką poprowadzi Ewa Ciszewska, filmoznawca z UŁ.