Diamanti

Reżyser filmowy zbiera swoje ulubione aktorki, te, z którymi pracował i te, które kochał. Chce nakręcić film o kobietach, ale nie ujawnia zbyt wiele: obserwuje je, bierze wskazówki, dopóki jego wyobraźnia nie rzuci ich w inną epokę, w przeszłość, w której hałas maszyn do szycia wypełnia miejsce pracy obsługiwane i zaludnione przez kobiety, gdzie mężczyźni mają niewielkie i marginalne role, a kino można opowiedzieć z innego punktu widzenia: kostiumowego.

Pomiędzy samotnością, namiętnościami, niepokojami, rozdzierającą serce nieobecnością i nierozerwalnymi więzami przenikają się rzeczywistość i fikcja, a także życie aktorek i bohaterek, rywalizacja i siostrzeństwo, widzialne i niewidzialne.

-
ITA

Un regista convoca le sue attrici preferite, quelle con cui ha lavorato e quelle che ha amato. Vuole fare un film sulle donne ma non svela molto: le osserva, prende spunto, si fa ispirare, finché il suo immaginario non le catapulta in un’altra epoca, in un passato dove il rumore delle macchine da cucire riempie un luogo di lavoro gestito e popolato da donne, dove gli uomini hanno piccoli ruoli marginali e il cinema può essere raccontato da un altro punto di vista: quello del costume. Tra solitudini, passioni, ansie, mancanze strazianti e legami indissolubili, realtà e finzione si compenetrano, così come la vita delle attrici con quella dei personaggi, la competizione con la sorellanza, il visibile con l’invisibile.