Drogi Widzu, podczas świadczenia usług przetwarzamy dostarczane przez Ciebie dane zgodnie z naszą Polityką RODO.
Kliknij aby dowiedzieć się jakie dane przetwarzamy, jak je chronimy oraz o przysługujących Ci z tego tytułu prawach.
Informujemy również, że nasza strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką cookies.
Podczas korzystania ze strony pliki cookies zapisywane są zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
W każdej chwili możesz wycofać zgodę na przetwarzanie danych oraz wyłączyć obsługę plików cookies, informacje
jak to zrobić przeczytasz tutaj i tutaj.
Mads Mikkelsen, Mélusine Mayance, Delphine Chuillot, David Kross, Bruno Ganz, Denis Lavant
Nagrody
Cezar 2013: Najlepsza muzyka filmowa (Martin Wheeler) Najlepszy dźwięk (Jean Mallet, Jean-Pierre Duret, Mélissa Petitjean)
Nominacje
Cannes 2013: Złota Palma (Udział w konkursie głównym Arnaud des Pallières)
Cezar 2013: Najlepszy aktor (Mads Mikkelsen)
Najlepsza scenografia (Yan Arlaud)
Najlepsze kostiumy (Anina Diener)
Najlepsze zdjęcia (Jeanne Lapoirie)
Hipnotyzujący dramat kostiumowy na podstawie ulubionej powieści Franza Kafki.
Film miał premierę w Cannes, gdzie wziął udział w konkursie głównym festiwalu. W roli głównej - Mads Mikkelsen (Polowanie, Kochanek królowej).
Połowa XVI wieku, górski krajobraz Sewennów. Michael Kohlhaas jest dobrze prosperującym handlarzem końmi, który wiedzie spokojne, komfortowe i szczęśliwe życie na łonie rodziny. Sytuacja ulega zmianie, gdy jeden z lokalnych arystokratów narusza granice jego terytorium i zaczyna bezprawnie pobierać opłaty od osób, które je przemierzają. Jedną z ofiar feudalnego kaprysu arystokraty staje się sam Kohlhaas. Ponieważ jego sprawa nie zostaje poważnie potraktowana w sądzie, mężczyzna postanawia samodzielnie szukać sprawiedliwości. Staje na czele armii uciskanych i w porywie zemsty pustoszy okolice, morduje wrogów prawa i zapala ogień rewolucji w czasach, gdy średniowiecze zaczyna odchodzić w zapomnienie na rzecz renesansu wartości.
Oparta na faktach historia rewolucjonisty, który tak bardzo pragnął chodzić ścieżkami sprawiedliwości, że zaczął iść po trupach.
„Michael Kohlhaas w wersji Arnauda des Pallièresa ma jakość powolnego, kontemplacyjnego dzieła sztuki, w którym każdy gest jest wynikiem zamysłu, słów nie pada dużo, a widać niewiele więcej niż spocone męskie twarze i spływające po nich strużki krwi, błyszczące w mroku zalewającym pokoje.” Barbara Scharres RogerEbert.com
„Charakteryzacja Madsa Mikkelsena na człowieka, który wiele przeżył i wyparł horror minionych lat jest perfekcyjna i dokładna. Choć wypowiadane przez niego słowa zdają się dochodzić z daleka, trafiają prosto w serce.” Sophie Monks Kaufman Little White Lies