Duch piramidy

Leżące na wyspie Svalbard opuszczone osiedle górnicze Piramida jednocześnie zadziwia i fascynuje. Mieszkali tam rosyjscy górnicy, choć wyspa należy do Norwegii. Pozostałości osiedla przypominają scenografie do filmów futurystycznych o świecie po III wojnie światowej. Choć ludzi tam już nie ma, to minimalistyczne betonowe budynki mieszkalne stoją nadal, niczym świadkowie przeszłego życia. Duński zespół muzyczny Efterklang ląduje na opuszczonej wyspie, która od razu staje się obiektem ich fascynacji. Muzycy postanawiają wyrazić istniejącą wokół melancholię w formie beatów, które tworzą ich nowy album zatytułowany Piramida. W towarzystwie małomównego i niezachwyconego tym miejscem rosyjskiego przewodnika, zespół udaje się na poszukiwania skarbu, ukrytego w opuszczonych budynkach. Narrator filmu, były mieszkaniec Piramidy o imieniu Aleksander, zabiera nas w podróż do minionej ery, czyli do czasów, kiedy osiedle kwitło. Rosyjscy górnicy wraz z rodzinami żyli tu na wysokim poziomie, nieosiągalnym wówczas dla górników w Rosji. Słyszymy o przyjemnościach życia towarzyskiego w tej unikalnej społecznej utopii. Zebrane przez Efterklang dźwięki w trakcie filmu zaczynają nabierać kształtów muzyki i stają się ciekawym tłem dla opowieści o wzlotach i upadkach Piramidy. Ciekawa, choć melancholijna, historia tego zapomnianego miejsca okazuje się magiczna i pozostawia widza pod wrażeniem, które zostaje w nim na długo.