Miał siedem lat, kiedy zbłąkana niemiecka kula zabiła mu matkę. Kilka lat później ojciec umieścił go w piwnicy wraz z kobietami i dziećmi i poszedł walczyć w powstaniu warszawskim. Już nie wrócił. Wkrótce Rafał zetknął się z Armią Czerwoną i poraziła go niszczycielska, bezmyślna, barbarzyńska siła zwycięzców. Odtąd - jak mówi - zżerała go nienawiść do "czerwonego". Konspirował więc przeciwko nowej władzy. Kiedy dowiedział się, że są na jego tropie, postanowił "zgubić się" na Ziemiach Zachodnich. Znalazł się w tłumie kłębiącym się na dworcu. Chciał dostać się do pociągu do Wrocławia.Próbował przejść między wagonami. I wtedy dostrzegł pociąg do Berlina. W ciągu kilkudziesięciu sekund musiał podjąć decyzję. Ta minuta wyznaczyła mu los. Wczołgał się na półeczkę pod berlińskim pociągiem. Tak wyjechał z Polski. Został wartownikiem przy Armii Amerykańskiej przekonany, że to da mu możliwość walki w kolejnej wojnie światowej, która wybuchnie lada chwila. Nie wybuchła. A jego zżerała nienawiść. Ta nienawiść zawiodła go potem, jako najemnika, do Konga i Jemenu, gdzie walczył z wzniecanymi przez ZSRR rewolucjami. Rafał Gan-Ganowicz, z rodu polskich Tatarów, "pies wojny", najemnik, korespondent Radia Wolna Europa, opowiada w filmie o swych losach paląc papierosa za papierosem. Idzie po dawnych śladach - do Polski, Berlina, Brukseli, Paryża. Wspomina Afrykę: lęk, emocje, zabijanie, smak walki, przyjaźni i męskiego sprawdzenia się. Próbuje wyjaśnić swe racje, znaleźć przyczyny zwichrowania życia.Tej opowieści, zdjęciom współczesnym i archiwalnym, towarzyszy też lektura fragmentów jego książki zatytułowanej "Kondotierzy". [TVP]
|
