Frankenhooker

Kiedy za miłość trzeba płacić ręką lub nogą.

Kiedy przedstawiciel odpowiedzialnego za ratingi filmów MPAA skontaktował się z wytwórnią Shapiro-Glickenhaus Entertainment telefon odebrała sekretarka. Facet z MPAA powiedział, że "Frankenhooker" otrzymuje rating "S". "S jak seks?" - zapytała sekretarka. "S jak syf” - odparł.

Film Franka Henenlottera - tego od "Wiklinowych koszyków" i "Brain Damage" - to campowe cacko, które śmiało można postawić obok "Re-Animatora" czy "Maniakalnego gliny". Ten inspirowany "Frankensteinem" horror komediowy to opowieść o Jeffrey'u, biotechniku-amatorze, który postanowił przywrócić ukochaną do życia, gdyż została poszatkowana jak seler w krwawym wypadku w czasie garden party, kiedy to mordercza kosiarka rozszarpała ją na strzępy oszczędzając jedynie głowę. Pojawia się pytanie: skąd wziąć resztę? Jeffrey wpada na genialny plan i "pożycza" ponętne części ciała od nowojorskich prostytutek. Tak tworzy nową Elizabeth: skąpo odzianą, ze szwami tu i ówdzie. Oraz lekko rozkojarzoną powrotem do świata żywych. Z czasem Jeffrey traci kontrolę nad dziewczyną, którą porywa zew wolności i wciąga podziemie Nowego Jorku: obskurne bary, ich neonowy świat i galeria drugoplanowych postaci, których nie chcielibyście spotkać w ciemnym zaułku.

Rola Elizabeth to najsłynniejsza w dorobku Patty Mullen, modelki magazynu "Penthouse". I jedna z zaledwie kilku, bo Mullen zrezygnowała z aktorstwa. Użyczyła jednak głosu popularnej w USA lalce Daisy, co po seansie "Frankenhooker" może budzić uzasadniony niepokój. Jako tytułowa Frankenhooker jest cudownie groteskowa i potworna, a przy tym upiornie śmieszna. Warto też zwrócić uwagę na nadopiekuńczą matkę Jeffrey’a, która proponuje synowi kanapkę na wieść, że ten zmaga się z kryzysem egzystencjalnym. Krytycy docenili "Frankenhooker", zwracali uwagę na charakteryzację efekty specjalne, plugawy klimat nocnego Nowego Jorku i dialogi. Film został okrzyknięty najlepszą produkcją klasy B w 1990 r. i do dziś cieszy się estymą wśród wielbicieli filmów spod lady. [Marta Górna z „Górna Ogląda” dla Najlepszych z Najgorszych]

CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH?
To pokazy różnorodnego kina klasy B, od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami. Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych filmów w historii
kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widzą miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się ponad 200 seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Więcej: www.najlepszeznajgorszych.pl