24 października 1989 roku podczas wyprawy na Lhotse ginie Jerzy Kukuczka. Po raz pierwszy pojechał w Himalaje z pieniędzmi, sprzętem, naprawdę sławny.
Dokument Pawła Wysoczańskiego nie skupia się jednak na zagadce śmierci himalaisty. Pokazuje człowieka, który pnie się do góry – w sensie dosłownym, ale tez metaforycznym i symbolicznym. Od pucybuta do milionera, od socjalistycznego pracownika po gwiazdę międzynarodowych mediów, od człowieka, który wspina się bez pieniędzy i sprzętu, po pełnoprawnego konkurenta Reinholda Messnera w walce o zdobycie Korony Himalajów i Karakorum. Rozmowy z rodziną i przyjaciółmi, archiwalia, zdjęcia, nagrania, fragmenty programów telewizyjnych i wywiadów składają się na portret całego środowiska himalaistów lat 80. To również obraz czasów, w jakich żyli – ciężkich i barwnych jednocześnie, kiedy idealizm miał większą wartość niż sława.
„Jurek” to „gęsty, intensywny film”. To nie jest laurka ani pomnik, to rzeczywiście film o człowieku.
Ryszard Jaźwiński, Trójka
Obraz Pawła Wysoczańskiego jest fabularyzowanym dokumentem – pojawiają się w nim wspomnienia aktywnych w złotej epoce polskiego himalaizmu alpinistów i bliskich Kukuczki (a także Aleksandra Kwaśniewskiego, który w połowie lat 80. XX wieku był ministrem sportu). Reżyser sporo też dołozył od siebie. Chociażby otwierajacą film scenę, gdy młody Kukuczka ucieka ze szkoły, by wspinać się po hałdach. Nie jest to zresztą taka zupełna fikcja (…). Film opowiada nie tylko o podboju najwyższych gór świata. To także historia Kukuczki “od kuchni” – w filmie znalazły się rozmowy z rodziną i przyjaciółmi oraz fragmenty wywiadów telewizyjnych.
Michał Wroński, Dziennik Zachodni
|
