Chwała dziwkom

Trzy kraje, trzy języki, trzy religie świata i jedna, najstarsza, profesja - prostytucja.

W Tajlandii prostytutki czekają na klientów za szklanymi weneckimi lustrami, w których zalotnie przeglądają się, nie widząc kto je ogląda. Mizdrzą się, jakby brały udział w konkursie na miss prostytutek. W Bangladeszu mężczyźni udają się do brudnych slumsów, gdzie tanie kobiety lekkich obyczajów realizują ich seksualne marzenia. Z kolei w Meksyku prostytutki modlą się do Świętej Pani Śmierci, aby ta uchroniła ich od nieszczęść i zguby.

Chwała dziwkom to trzecia część filmowej trylogii Michaela Glawoggera, poświęcona globalizacji oraz relacji człowieka i środowiska, w którym przyszło mu żyć (pierwsza część - Megacities, 1998, druga - Śmierć człowieka pracy, 2005).

Film zachwyca poziomem i jakością zdjęć, pięknymi, przepełnionymi emocjami obrazami oraz znakomitą, nastrojową ścieżką dźwiękową, zawierającą utwory m.in. PJ Harvey, Tricky’ego, CocoRosie oraz Antony & The Johnsons. Pomimo, że reżyser w sposób werystyczny pokazuje nam życie prostytutek, jak również przedstawia ich stosunek do wykonywanego zawodu, konfrontując wypowiedzi kobiet i odwiedzających ich klientów, film pozbawiony jest taniej moralistyki. Zamiast łatwo wartościujących ocen, reżyser po raz kolejny podsuwa nam własne spostrzeżenia na temat wpływu, jaki wywierają na świat komercja i globalizacja.

Reżyser o temacie filmu: „Zawsze czułem, że prostytucja nie polega tylko na płaceniu komuś za seks. To byłoby zbyt proste. (...) Chciałem pokazać coś więcej, zobrazować co tak naprawdę tkwi w sercu, umyśle i duszy ludzi, którzy umawiają się na płatny seks”.

„Fascynująca i poruszająca Chwała dziwkom to nie tylko ciekawa formalnie i bardzo odważna wypowiedź na temat prostytucji, lecz również interesujący przykład artystycznego uszlachetnienia kobiet i ich ciała.” Screen Daily

„W tym filmie nie chodzi o to, aby opowiedzieć coś nowego o prostytucji. Chodzi o to, aby jak najbardziej zbliżyć się do tego tematu, zobrazować w najdrobniejszym detalu codzienne życie prostytutek, ich uczucia, emocje, a także światopogląd. Pięknie sfilmowana, zachwycająca szczerością obrazu i wspaniałą muzyką Chwała dziwkom jest najlepszym przykładem mistrzowskiej filmowej analizy najstarszego zawodu świata.” Variety