Drogi Widzu, podczas świadczenia usług przetwarzamy dostarczane przez Ciebie dane zgodnie z naszą Polityką RODO.
Kliknij aby dowiedzieć się jakie dane przetwarzamy, jak je chronimy oraz o przysługujących Ci z tego tytułu prawach.
Informujemy również, że nasza strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką cookies.
Podczas korzystania ze strony pliki cookies zapisywane są zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
W każdej chwili możesz wycofać zgodę na przetwarzanie danych oraz wyłączyć obsługę plików cookies, informacje
jak to zrobić przeczytasz tutaj i tutaj.
Attila Mokos, Robert Więckiewicz, Roman Luknár , Helena Krajčiová, Jan Vondráček, Jevgenij Libezňuk, Jaromír Hanzlík, Juraj Nvota , Ľubomír Paulovič
Nagrody
2009 - 5. Festiwal Filmowy Moveast, Węgry - Nagroda dla najlepszego aktora: Attila Mokos
2009 - 7. Festiwal Filmu Słowackiego i z Krajów Europy Centralnej, Cran-Gevrier, Francja - Nagroda publiczności dla najlepszego filmu fabularnego
2009 - Słowackie Narodowe Nagrody Filmowe „Słońce w sieci ”:
- Najlepszy film
- Najlepsze zdjęcia: Martin Štrba
- Najlepsza aktorka drugoplanowa: Helena Krajčiová
- Najlepszy aktor drugoplanowy: Roman Luknár
- Najlepszy aktor pierwszoplanowy: Attila Mokos
2010 - 39. Lubuskie Lato Filmowe, Łagów, Polska - Nagroda im. Juliusza Burskiego
Tono wychodzi z więzienia, gdzie spędził pięć lat za kradzież złomu. Wraca do rodzinnej miejscowości o nazwie Čierny Hron i okazuje się, że wszystko się tu zmieniło. Żona ledwo go poznaje, jego pięcioletni syn traktuje go jak obcego, ponadto nikt nie chce zatrudnić złodzieja. Tono nie chce dłużej kraść, ma dość takiego życia. Tymczasem jego przyjaciel Štefan, wpływowy lokalny biznesmen, nie chce go znać. oledzy z dzieciństwa – Mark, katolicki ksiądz i Peter, biznesmen odnoszący sukcesy – starają sie pomóc Tono w powrocie do normalnego życia. Niestety, sami również zmagają się z problemami mężczyzn po czterdziestce i muszą stawić czoło rzeczywistości, która odbiega od ich wyobrażeń. Tono czuje się samotny i zdesperowany.
Ta poruszająca historia, umieszczona w górskim krajobrazie, pokazuje problemy typowe dla środkowej Słowacji: patriarchalna rodzina, kłusownictwo, dyskryminacja rasowa i kradzież złomu. Twórcy portretują tradycyjnie silne więzi rodzinne, wiarę, przyjaźń i miłość, razem tworzące klasyczny dramat. Kto by przypuszczał, że taka historia może się wydarzyć na progu dwudziestego pierwszego wieku w sercu Europy, zaledwie 50 kilometrów od stolicy wschodnioeuropejskiego państwa?
REŻYSER O FILMIE: "„Pokój w duszy” dzieje się na Słowacji i porusza problemy typowe dla tego kraju. Pomimo to, film przekracza granice geograficzne i jest skierowany również do widowni zagranicznej. Usiłowałem oddać paradoksy, jakie pojawiły się w okresie bezpośrednio poprzedzającym wstąpienie Słowacji do Unii Europejskiej, które wynikały z różnych narodowych tradycji. Film opowiada historię ludzi żyjących w Słowacji, małym kraju w sercu Europy, na początku XXI wieku. Słowacy zawsze na początku wydają się być dumni i zamknięci, i tym samym sprawią wrażenie ludzi nie potrafiących okazywać emocji. Swoje osobiste problemy rozwiązują w niekonwencjonalny sposób."