Wilk i zając

„Nu, zajac, pagadi!” - ten okrzyk to znak rozpoznawczy jednego z największych osiągnięć radzieckiej kinematografii dziecięcej. Pomysł serialu oparty został na prostym pomyśle - wilk (ten zły) goni Zająca (tego dobrego). Odbywa się to przy pomocy miejskiej komunikacji (trolejbus) czy walca, w różnych dziwnych miejscach (np. w Domu Młodego Technika ).
W zamyśle twórców miał to być wzór dany dzieciom, serial pokazywał bowiem jak należy się "właściwie" zachowywać (Zając był zawsze grzeczny, a to Wilk rozrabiał). W trakcie emisji filmu okazało się jednak, że dzieci bardziej lubią Wilka, bo to jemu nic się nie udaje, a Zając jest po prostu zbyt miły...