Scenariusz filmu powstał na podstawie wojennych zapisków Konstantina Simonowa, poety i dramatopisarza, bliskiego znajomego Jurija Germana. W ponury i dotkliwy portret wojennego cierpienia wpisana została historia miłosna Łopatkina i Niny Nikołajewny. Przy pracy nad scenariuszem German próbował powrócić do doświadczeń z dzieciństwa i do własnej pamięci wojny. „Wszyscy pamiętamy szczególną atmosferę wojny. Próbowałem więc zrekonstruować głośność, hałasy, mowę wojny, żeby zbudować rodzaj polifonii, usłyszeć echo wojennych odgłosów” - mówił w wywiadzie z Ronaldem Holloway'em. Przygotował nawet specjalną ścieżkę dźwiękową, gdzie na rozmowy głównych bohaterów nałożył fragmenty zdań wypowiadanych przez innych ludzi. By uzyskać jak najlepszy efekt, odszukał osoby, które straciły wzrok podczas wojny i z tego względu mogły wciąż pamiętać wojenne odgłosy. Jedną z nich był mężczyzna, który recytował wiersze i śpiewał pieśni zasłyszane na froncie. Stracił wzrok podczas ataku bombowego i w zdumiewająco precyzyjny sposób potrafił odtworzyć dźwiękową stronę lat wojennych. To tylko przykład jak ważną częścią procesu twórczego było dla Germana dokładne badanie realiów. Jego siłą była zawsze pedantycznie doskonała inscenizacja.
Znakomity film, w nim sceny pokazujące kraj zdewastowany nie tyle przez wojnę co przez komunizm, straszną biedę, zaplecze z dekownikami - agitatorami. I mistrzostwo Y. Nikulina. gość 19-07-2011, 09:56
|
