W drugiej połowie września już po raz trzeci przybędą do Łodzi Romowie z całej Polski , żeby zaprezentować mieszkańcom naszego miasta swoją kulturę. Podczas trwania trzeciej edycji FESTIWALU KULTURY ROMSKIEJ "Z WIATREM WE WŁOSACH" (19 września - 3 października 2009 r., Kino-Galeria Charlie) łodzianie będą mogli posłuchać niezwykle żywiołowej muzyki romskiej (vide WIECZÓR MUZYKI ROMSKIEJ), zasmakować w tradycyjnej kuchni, a nade wszystko poznać Cygańskie oblicze sztuki filmowej.

Gadjo Dilo (1997), reż: Tony Gatlif

Gadjo Dilo to obsypany nagrodami portret młodego paryżanina, który z perspektywy obcego (Gadjo) poznaje malowniczy świat wschodnioeuropejskich Cyganów.

Stephane przybywa do Rumunii w poszukiwaniu pieśniarki, którą uwielbiał jego niedawno zmarły ojciec. Przemierzając nieznane bezdroża trafia do komuny Cyganów - znienawidzonych przez otoczenie wyrzutków. Zaprzyjaźnia się z Izidorem, mentorem małej społeczności, a staruszek zapoznaje go z obyczajami panującymi w tym egzotycznym świecie. Codzienne życie Romów - niekończące się hulanki, skrajne emocje i ciągłe życie na krawędzi - okażą się dla młodego Gadjo bardziej fascynujące niż prawdziwy cel jego podróży.

Transylwania (2006), reż: Tony Gatlif

Tony Gatlif, w Transylwanii powraca do Rumunii, kraju w którym nakręcił słynne Gadjo Dilo i po raz kolejny portretuje świat gorących uczuć, włóczęgi i muzyki.

Zingarina przybywa do Transylwanii, by w sercu Rumunii odnaleźć mężczyznę, którego kocha. Spotkała Milano we Francji, ale pewnego dnia ten zniknął bez słowa wytłumaczenia.

Dziewczyna w towarzystwie nie odstępującej jej na krok przyjaciółki, Marie, rzuca się w wir poszukiwań. Na jednym z ludowych festynów odnajduje kochanka, jednak zostaje przez niego odrzucona. Wściekła i obolała emocjonalnie porzuca Marie, która jest jedynym ogniwem łączącym ją z przeszłością i próbuje stopić się z nieznanym krajem. Spotyka samotnika Tchangalo , mężczyznę, który tak jak ona, nie ma korzeni i nie zna granic...

Dziewica i Cygan / Virgin and the Gypsy, The (Wielka Brytania, 1970), reż. Christopher Miles

Ekranizacja skandalizującej powieści D.H.Lawrence'a o nieokiełznanej namiętności, jaka łączy pannę z dobrego domu i przystojnego Cygana.

I skrzypce przestały grać (Polska, USA 1988), reż. Alexander Ramati

Rok 1942. Cygańska Rodzina Mirgów mieszka w okupowanej Warszawie. Dymitr Mirga wraz z żoną Walą i synem Romanem pracują jako muzycy w jednej z restauracji na Starym Mieście. Tam spotykają się z doktorem Mengele, miłośnikiem i znawcą cygańskiej muzyki. Nasilają się represje hitlerowskie wobec Cyganów. Zaniepokojony Dymitr jedzie do Brześcia, gdzie stacjonuje rodzinny tabor, ostrzec swoich bliskich przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. Niemiecki pułkownik Kruger uspokaja jednak Cyganów, mówi, że nic im nie grozi, nakłania też, aby przenieśli się do getta, na miejsce zwolnione przez Żydów. Między Dymitrem a przywódcą rodu narasta konflikt wokół decyzji o przyszłość rodziny...

Diabły, diabły (Polska, 1991), reż. Dorota Kędzierzawska

Spokój małego, sennego miasteczka, zamieszkanego przez ludzi, których życie wypełniają rodzina, dom, praca, szkoła, kościół, zakłóca przyjazd cygańskiego taboru. Cyganie niepokoją, ale też budzą ciekawość. System wartości i przyzwyczajenia mieszkańców miasteczka są zupełnie inne od życia cygańskiego - pełnego radości, spontanicznego, otwartego i tejemniczego zarazem. Szczególne wrażenie przybysze wywierają na Małej, trzynastoletniej bohaterce filmu. Wkrótce bardzo mocno się do nich przywiąże, a szczególne miejsce w jej duszy zajmie cygański chłopiec. Miejscowa społeczność podchodzi jednak nieufnie do wszystkiego co inne i obce...

Opowieści taboru cygańskiego / When the Road Bends: Tales of a Gypsy Caravan (USA 2006), reż. Jasmine Dellal

Indie to początek "cygańskiej drogi", ojczyzna Romów. Od koncertowej pieśni o pięknej Cygance przechodzimy do Harisha, tancerza z Rajastanu, który godzinami nakłada makijaż, spódnice i biżuterię na każdy pokaz. Jest przystojnym mężczyzną około trzydziestki i nieoficjalnym liderem grupy, ponieważ mówi najlepiej po angielsku i w pobliżu każdej sali koncertowej w Ameryce i w Europie umie znaleźć indyjską restaurację. Kiedy spódnice z cekinami wirują wokół niego nad podłogą, dla większości widzów jest on tylko uderzająco piękną kobietą i zdecydowanie mu się ta kobieca rola podoba. Ale w maleńkiej kuchni jego rodzinnego domu w Jaiselmer widzimy jak Harish odmawia poranną modlitwę poojah, a obok stoi zdjęcie jego rodziców. Następnie wyjaśnia bez krztyny użalania się nad sobą, że zaczął tańczyć tylko dlatego, że największe dochody w jego mieście przynosi turystyka, a on musiał utrzymać rodzinę po przedwczesnej śmierci swoich rodziców.