Kino CHARLIE w Łodzi, ul. Piotrkowska 203/205

Czas bezpowrotny (Leśmian - animacja) 4'
reż. Anna Matysik (1999)

Przypowieść o niespełnionych uczuciach. Film oparty o wiersz Bolesława Leśmiana "Dwoje ludożerców". Film jest zrobiony techniką animacji figur wykonanych z gliny.
Ostatnie piętro (Sylvia Plath) 20'30"
reż. Beverly Marcus (1980)

Etiuda na podstawie wiersza Sylvii Plath.
Solo na kontrabasie 4'30"
reż. Agnieszka Osiecka (1958)

Etiuda o charakterze ballady. Stary człowiek, muzyk grający na kontrabasie, szuka pracy, błądząc po łódzkich ulicach i podwórkach. W wędrówce towarzyszy mu śpiewana o jego losie i życiu ballada.
Hamleś 10'
reż. Jerzy Skolimowski (1959)

Żart filmowy zrealizowany w oparciu o pomysły zaczerpnięte z utworu Williama Shakespeare'a pt.: "Hamlet".
A jednak żal (Okudżawa) 18'15"
reż. Roland Paret (1972)

Etiuda fabularna na podstawie piosenki "A jednak żal....." Bułata Okudżawy.
Zaczarowana dorożka (Gałczyński - animacja) 4'50"
reż. Anna Pawlenia (2001)

Film inspirowany wierszem Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego pt.: "Zaczarowana dorożka" z wykorzystaniem jego fragmentów. Własna interpretacja wizji poetyckiej z głosem profesora Rutkowskiego. Technika animacji-wycinanka.
Pokój nr 618 (Garcia Lorca) 15'
reż. Preben Osterfelt (1969)

W filmie wykorzystano wiersze: Federico Garcii Lorci i Prebena Osterfelta.
Kołysanka (Baczyński - animacja) 3'30"
reż. Aneta Badziąg (1991)

W filmie wykorzystano wiersz "KOŁYSANKA" Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.
Film mówi o tym co nieuniknione, o tym czego nie znamy, czego się boimy i nie potrafimy bądź nie możemy powstrzymać. Mówi o złudzeniu poczucia bezpieczeństwa, które nie istnieje.
Tristis (Grochowiak) 11'30" reż. Bronisława Nowicka (2001)

Piotr opuszcza dom, w którym zostawia swoją umierająca żonę i jej opiekunkę- pielęgniarkę. Mężczyzna idzie do hotelu - tam śpi, dobrze je i uprawia sex z kelnerką. Następnie włamuje się do wesołego miasteczka, dobrze się bawiąc. W końcu wraca do domu z pięknymi butami dla żony, jednak ona już nie żyje. Piotr pisze wiersz i ogląda zgromadzone przez siebie relikwie żony: jej włosy i paznokcie.