“Wspólna kamienica” to poetycka opowieść o powrocie w miejsce urodzenia. Akcja filmu rozgrywa się wokół podróży sentymentalnej. Trzy kobiety u schyłku życia przyjeżdżają do Łodzi na pogrzeb swojej przyjaciółki z wczesnego dzieciństwa.Kiedyś razem wychowywały się na jednym podwórku. Zmarła przemieszkała całe życie w Łodzi. Pozostawione przez nia listy, stanowią świadectwo stylu I sposobu życia miasta na przestrzeni kilku dekad PRLu. Ilustrowane są poprzez wybrane fragmenty etiud z archiwum PWSFTviT.
W filmie kilkakrotnie zastosowane są retrospekcje ukazujące dzieciństwo na wspólnym podwórku. Mają one wymiar symboliczny.Sięgają do podświadomości bohaterek, tłumaczą ich aktualny stan emocjonalny. Za pomocą retrospekcji obserwujemy szczegóły z życia, które mają wpływ na całą ich przyszłość.
Bohaterki mimo, że wychowały się na jednym podwórku są przedstawicielkami kultury polskiej, rosyjskiej I żydowskiej. Każda z nich u schyłku życia postrzega miasto Łódź z własnej perspektywy, odwiedzając obiekty kultu, cmentarze oraz łódzkie pomniki pamięci. Konwencja podróży stanowi pretekst do pokazania wielu atrakcji Łodzi, bogactwa architektury, jej kontrastów, przypomnieniu drobnych detali, które na stałe wrosły w łódzki pejzaż, a które kolejny raz warto wydobyć na światło dzienne za pomocą kamery.
Różne doświadczenia kobiet, które skłoniły je do wyjazdu z Łodzi, oraz skomplikowane losy,niejednokrotnie stają się przyczyną utrudnionego dialogu, lub wręcz zarzewiem konfliktów.
Pozostali bohaterowie- właściciel kantoru wymiany walut I młody rikszarz Mariusz, są komentatorami bieżących spraw I aktualnego sposobu życia w Łodzi,jego trudności oraz nadziei I oczekiwań mieszkańców.
KONWENCJA:
Film “Wspólna kamienica” ma godzić wiele gatunków filmowych. Poza inscenizacją fabularną mają być tu wykorzystane czarno białe retrospekcje imitujące filmy przedwojenne,historia Łodzi opowiadana listami ma być ilustrowana etiudami szkolnymi zarówno o charakterze fabularnym jak I dokumentalnym. Sceny współczesnej Łodzi widziane oczami bohaterek mają mieć charakter obserwacji dokumentalnej, natomiast fragmenty dotyczące dynamicznego rozwoju oraz życia miasta mają mieć charakter teledysku o szybkim, dynamicznym montażu, z wykorzystaniem zdjęć poklatkowych.
|
