Akcja filmu rozpoczyna się w 1915 roku. Wysłana przez rodzinę do ośrodka dla obłąkanych na południu Francji rzeźbiarka Camille Claudel (fenomenalna Juliette Binoche) czeka na odwiedziny swojego brata, Paula. Opuszczona przez najbliższych, dręczona obsesjami, miota się między paranoją a apatią.
Jeden z najważniejszych współczesnych francuskich reżyserów Bruno Dumont pokazuje, jak wokół bohaterki wznoszą się kolejne mury. Otaczają ją zimne ściany szpitala i pozbawieni władzy nad swoim życiem pensjonariusze. Jej zmysły wykrzywia nadwrażliwość, sprzeciw wobec losu, skazującego odmienne jednostki na zamknięcie. Smutkiem przejmuje obojętność ukochanego brata Camille, poety, zachwyconego dobrocią i mądrością Boga, a nie potrafiącego dostrzec cierpienia siostry. Claudel spędziła w ośrodku następne 30 lat życia, definitywnie zrywając ze sztuką.
„Jest w jego filmach paradoksalny rys: z jednej strony pokazują pułapkę religii i nędzę człowieka, a zarazem wydają się przeniknięte czysto chrześcijańskim współczuciem. Camille Claudel 1915 ma najlepsze cechy jego kina. Jest arcydziełem Dumonta. W niczym nie przypomina dawnego biograficznego filmu z Isabelle Adjani o burzliwym życiu rzeźbiarki zakochanej w Rodinie i przez niego zdradzonej.” Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza
„Doświadczenie jest więcej niż satysfakcjonujące, Binoche oferuje tu jedną ze swoich najpiękniejszych ról, być może najpiękniejszych ze wszystkich.” Jacques Mandelbaum, Le Monde
„Bez efekciarstwa, z pokorą Dumont zrealizował swój najbardziej poruszający film, pełny empatii do swoich bohaterów.” Jean-Baptiste Morain, Les Inrockuptibles
"...Binoche oferuje tu jedną ze swoich najpiękniejszych ról, być może najpiękniejszych ze wszystkich...". Nie sądzę.Najpiękniejsza rola była w "Wichrowych Wzgórzach". zebek1 02-05-2014, 11:12
|
