Drogi Widzu, podczas świadczenia usług przetwarzamy dostarczane przez Ciebie dane zgodnie z naszą Polityką RODO.
Kliknij aby dowiedzieć się jakie dane przetwarzamy, jak je chronimy oraz o przysługujących Ci z tego tytułu prawach.
Informujemy również, że nasza strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką cookies.
Podczas korzystania ze strony pliki cookies zapisywane są zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
W każdej chwili możesz wycofać zgodę na przetwarzanie danych oraz wyłączyć obsługę plików cookies, informacje
jak to zrobić przeczytasz tutaj i tutaj.
Wzruszający dramat Andreasa Dresena jest zapisem powolnego odchodzenia i pożegnania ze światem i bliskimi. Zwycięzca sekcji Un Certain Regard na festiwalu filmowym w Cannes 2011
Frank ma wszystko, czego mu w życiu potrzeba: kochającą żonę, udane dzieci, ładny nowy dom i stałą, dobrze płatną pracę. Wydawałoby się, że nic nie jest w stanie zakłócić jego
szczęścia. Ale pewnego dnia lekarze stwierdzają u niego guza mózgu. Okazuje się, że zostało mu tylko kilka miesięcy życia. Czas ucieka, leczenie jest wyczerpujące, a choroba czyni olbrzymie spustoszenie nie tylko w organizmie Franka, ale także w jego relacjach rodzinnych. Jest tym, co trzyma domowników razem, a jednocześnie oddala ich od siebie.
Świadkiem choroby Franka jest iPhone, przy pomocy którego mężczyzna prowadzi coś w rodzaju emocjonalnego dziennika i dokumentuje postępy choroby.
Istnieją dziesiątki powodów, aby unikać tego filmu, ale są też dwa powody, by go obejrzeć. „W pół drogi” jest po prostu wspaniały i sprawia, że jego widzowie umacniają się jako ludzie.
„Der Spiegel”
Szczery do bólu, wstrząsający film. (...) Andreasowi Dresenowi udało się zrobić film
o śmierci, który daje nam radość bycia przy życiu.
„ZDF ASPEKTE”
Historia tak prawdziwa, jak można oczekiwać od Andreasa Dresena - tak fascynująca,
że każdy chciałby zaryzykować zrobienie takiego filmu.
„ABENDZEITUNG”
To do tej pory najlepszy film Andreasa Dresena.
„DIE WELT”
To bardzo dosłownie pokazane umieranie, jako proces przede wszystkim fizyczny. Męczący, bolesny, może nawet pusty. Świetne kino. Nie ku pokrzepieniu. W tle akuszerki śmierci czyli hospicjum. Ech.
