Drogi Widzu, podczas świadczenia usług przetwarzamy dostarczane przez Ciebie dane zgodnie z naszą Polityką RODO.
Kliknij aby dowiedzieć się jakie dane przetwarzamy, jak je chronimy oraz o przysługujących Ci z tego tytułu prawach.
Informujemy również, że nasza strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką cookies.
Podczas korzystania ze strony pliki cookies zapisywane są zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
W każdej chwili możesz wycofać zgodę na przetwarzanie danych oraz wyłączyć obsługę plików cookies, informacje
jak to zrobić przeczytasz tutaj i tutaj.
Goya 2011: Najlepszy film, Najlepsza aktorka ( Nora Navas), Najlepszy reżyser (Agustín Villaronga), Najlepsza aktorka drugoplanowa (Laia Marull), Najlepszy scenariusz adaptowany (Agustín Villaronga), Najlepsze zdjęcia (Antonio Riestra),
Nominacje
Goya 2011: Najlepszy aktor drugoplanowy (Sergi López), Najlepsze kostiumy (Mercè Paloma), Najlepszy dźwięk (Dani Fontrodona, Fernando Novillo, Ricard Casals)
Najgłośniejszy i najbardziej nagradzany hiszpański film 2010 roku.
Po 8-letniej przerwie wielokrotnie nagradzany majorkański reżyser Agustí Villaronga wraca na wielki ekran z filmem, który okrzyknięto sensacją hiszpańskiej kinematografii 2010 roku. Ta głośna ekranizacja powieść Emili Teixidor i Viladecàs zdobyła aż 9 Nagród Goya (pokonując m.in. uznawane za faworytów HISZPAŃSKI CYRK i NAWET DESZCZ), 13 Nagród Gaudiego, od 4 lat przyznawanych najlepszym filmom katalońskim, została tegorocznym hiszpańskim kandydatem do Oscara, a Nora Navas otrzymała Srebrną Muszlę dla Najlepszej Aktorki na MFF San Sebastian.
Akcja filmu rozgrywa się w Katalonii w trudnych czasach tuż po hiszpańskiej wojnie domowej. 11-letni Andreu, którego rodzina w czasie wojny stanęła po stronie przegranych republikanów, znajduje w lesie ciała mężczyzny i dziecka. Lokalne władzę chcą obciążyć ojca chłopca, Farriola, odpowiedzialnością za ich śmierć. By uchronić ojca od wyroku śmierci Andreu rozpoczyna własne śledztwo w poszukiwaniu prawdziwych sprawców zbrodni. W jego trakcie przekona się o tym, że w świecie dorosłych nic nie jest czarno-białe, a żeby przeżyć, trzeba czasem wyprzeć się samego siebie.