Wyspa Skazańców

Bastøy to wyspa leżąca w fiordzie Oslo, na której od 1900 do 1970 roku działał dom poprawczy dla chłopców w wieku od 11 do 18 lat. Pierwotnym celem powstania instytucji była resocjalizacja i edukacja skierowanych do niej młodocianych przestępców. Okazało się jednak, że wykorzystywano ich głównie do pracy, znęcając się nad nimi fizycznie i psychicznie. W 1915 roku wybuchł w ośrodku bunt.
„Wyspa skazańców” jest opowieścią opartą na tamtych zdarzeniach i kolejnym obrazem w karierze Holsta, opisującym świat nastoletnich chłopców. Tym razem motywem przewodnim jest dojrzewanie do walki o godność i wolność. Bastøy to istne piekło i obóz pracy, gdzie panuje sadystyczny reżim i nie obowiązuje żaden kodeks praw. Metody wychowawcze stosowane przez opiekunów polegają na psychicznej i fizycznej przemocy. W ramach resocjalizacji chłopcy zmuszani są także do wykonywania ciężkiej fizycznej pracy w nieludzkich warunkach. Kiedy na wyspę zostaje zesłany niepokorny, zbuntowany 17-letni Erling (Benjamin Helstad), niesłusznie skazany za morderstwo, swoją postawą od razu wywołuje konflikty, które w dalszej perspektywie zaowocują spodziewaną reakcją na niesprawiedliwość. Od samego początku chłopak ma jeden cel – za wszelką cenę uciec stamtąd. Wkrótce zdaje sobie sprawę, że jego plan to… dokonać niemożliwego. W pojedynkę ma nikłe szanse, musi zjednać sobie innych współwięźniów. Musi stawić też opór dyrektorowi ośrodka (Stellan Skarsgård; „Przełamując fale”, „Thor”, „Dziewczyna z tatuażem”), który za wszelką cenę próbuje złamać chłopaka. Erling jednak nie poddaje się i wciąż opracowuje plan ucieczki. W końcu swoją postawą zaraża innych i dochodzi do zbiorowego buntu. Wszyscy stoczą walkę o wolność i godność, która zmieni ich życie na zawsze. Jest to opowieść o młodzieńczym buncie i niezgodzie na zło.