Lubię nietoperze

Iza, dziewczyna z dobrego domu jest wampirzycą. Wraz ze swą ciotką prowadzi sklep z osobliwościami. Zaleca się do niej, nie wiedząc o jej zbrodniczych skłonnościach, przystojny i stateczny Marceli. Ginie on podczas gry miłosnej z Izą. Kolejną ofiarą jest komiwojażer, którego Iza poznaje w barze, gdzie przebrana za prostytutkę szuka możliwości zaspokojenia swych wampirycznych żądzy. Pewnego dnia dziewczyna przynosi do sklepu własnoręcznie zrobiony serwis z motywem nietoperza. Oryginalny wyrób szybko znajduje nabywcę. Okazuje się nim znany psychiatra, Rudolf Jung. Iza zgłasza się do niego i prosi o wyleczenie z wampiryzmu, ale profesor w wampiry nie wierzy. Jednak kiedy zdjęcie rentgenowskie wykazuje, że dziewczyna jest widmem, Jung postanawia zająć się Izabelą. Iza nie mogąc opanować swych skłonności, morduje nawet w szpitalu. Rudolf chce oddać swą pacjentkę w ręce profesora Wolfa, który zajmuje się badaniami nad istotami niezwykłymi, jednak demonizm uczonego przeraża go. W drodze powrotnej Rudolf wyznaje miłość dziewczynie, okazuje się, że i ona go kocha. Po pierwszym kontakcie fizycznym z mężczyzną Iza nabiera cech ludzkich. Wkrótce następuje ślub, ale po kilku latach wychodzi na jaw, że wampiryzm jest cechą dziedziczną . . . [J.C.] (źródło: www.filmpolski.pl)