Powrót wilczycy

Kraków, schyłek XIX wieku. Kamil, poeta i malarz, przygotowuje się do ślubu z Krystyną, młodą dziewczyną nie znającą jego prawdziwej natury. Przybywają do pałacu hrabiny Julii, która straszyła pod postacią wilczycy, nim została zastrzelona świętą kulą. Zostali zaproszeni przez Stefanię Ziembalską, kuzynkę malarza. W pałacu przebywają córki państwa Ziembalskich: Ania i Iza, guwernantka Ewelina, stara służąca Agata, która kiedyś opiekowała się Kamilem i pokojówka Pelasia. Pierwsza noc w pałacu, którą Kamil i Krystyna spędzają w pokoju hrabiny Julii, specjanie przygotowanym przez Stefanię. Kiedy Krystyna zostaje sama w pokoju, jej oczom ukazuje się straszne oblicze wilkołaka. Dziewczyna wpada w szok. Wezwany doktor tłumaczy stan dziewczyny lękiem przed utratą dziewictwa. W czasie kąpieli dziewczyna zostaje obezwładniona przez wilkołaka i utopiona. Wszyscy sądzą, że jest to sprawka "przeklętej Julii". Następnie zostaje wystraszona przez wilkołaka guwernantka Ewelina. Wieczorem Kamila odwiedza Ania. Mężczyzna z przerażeniem widzi, jak dziewczynie zaczynają wyrastać włosy na ciele i zmienia się w wilkołaka. Strzela do niej z pistoletu, a po chwili zdumiony widzi na łóżku Anię ze śladem kuli w głowie. Od przewróconej lampy staje w płomieniach cały domek. Służący przynosi do pałacu ciało Stefanii. W pogorzelisku kobiece dłonie znajdują czaszkę. Osobą, która ją trzyma w dłoniach, jest Iza. (źródło: www.filmpolski.pl)